Abstrakt
Ochrona personelu przez zastosowanie sprzętu zapewniającego osobistą barierę fizyczną jest jednym z krytycznych elementów zwalczania zagrożeń epidemicznych. Ograniczone zasoby kadrowe wykwalifikowanych specjalistów: ratowników, lekarzy, pielęgniarek oraz diagnostów sprawiają, że zabezpieczenie ich działania jest nieodzownym elementem utrzymania ciągłości systemu służby zdrowia w okresie epidemii. Wobec niewystarczających możliwości zaopatrzenia racjonalny dobór środków nie może stanowić nadmiernego kompromisu z bezpieczeństwem. Powinien być jednocześnie oparty na wiedzy naukowej, bazującej na faktach. Jednakże wobec nagłego, nadmiernego obciążenia i niestabilności łańcucha dostaw należy także wziąć pod uwagę ergonomię pracy oraz koszty. Celem niniejszej pracy jest omówienie aktualnych międzynarodowych wytycznych (WHO i ECDC), ocena zakresu rzeczywistego ryzyka zdrowotnego dla personelu medycznego i innych służb, pracowników kluczowych gałęzi gospodarki, a także ogólnej populacji, powodowanego przez rozprzestrzeniającą się epidemię COVID-19. Utrzymujemy, że precyzyjne planowanie zużycia oraz szkolenia personelu jak i również podnoszenia świadomości populacji ogólnej co do sposobów ochrony osobistej dostosowanej do poziomu ryzyka, pozwalają na racjonalne wykorzystanie ograniczonych zasobów zarówno przez personel medyczny, jak i przez innych kluczowych pracowników oraz elastyczne reagowanie na zmieniającą się sytuację.