Niedoleczenie czy nadmierne leczenie - jak daleko jedno od drugiego w onkologii geriatrycznej?

Abstrakt

Umieralność osób starszych, w wieku powyżej 65 roku życia, z powodu chorób nowotworowych jest wyższa niż u młodszych w większości przypadków. Istnieją doniesienia, że u seniorów nie stosuje się leczenia zgodnie z aktualnymi standardami, czyli są oni ofiarami niedoleczenia. Wiele silnych dowodów z badań kontrolowanych przemawia za tym, że starsi pacjenci mogą tolerować leczenie farmakologiczne w niektórych przypadkach tak samo jak pacjenci młodsi, pod warunkiem, że są oni otoczeni dobrą opieką wspomagającą. Z drugiej jednak strony, wielokierunkowe, agresywne leczenie skojarzone może spowodować natychmiastowe, bądź opóźnione efekty uboczne i wyczerpanie u osób starszych rezerw narządów istotnych dla życia. Następuje pogorszenie ogólnego stanu sprawności, zdekompensowanie się chorób współistniejących, rozwinięcie się zespołów geriatrycznych i przedwczesną śmierć, niekoniecznie w wyniku postępu choroby nowotworowej. W takich sytuacjach mówi się o nadmiernym leczeniu. W przypadku chorób o lepszym rokowaniu, w przypadku których istnieją efektywne metody badań przesiewowych i duży wybór metod leczniczych, przeżycie całkowite poprawia się, aczkolwiek nie u najstarszych pacjentek. Ich gorsze rokowanie może być spowodowane w pewnym stopniu przez niedostateczne leczenie. Nowotwory bardziej śmiertelne, jak niedrobnokomórkowy rak płuca, oczekują na dalszą optymalizację leczenia, z uwzględnieniem działań niepożądanych tak, aby uniknąć zbędnego nadmiernego leczenia.