Ropowica twarzoczaszki i szyi oraz sepsa jako powikłania ropnia ślinianki przyusznej – przypadek kliniczny

Abstrakt

Ostre bakteryjne zapalenie ślinianki przyusznej jest jednostką chorobową o typowych objawach klinicznych, takich jak ból i obrzęk w rzucie ślinianki przyusznej, gorączka, którym towarzyszą podwyższone wykładniki stanu zapalnego. Wczesne rozpoznanie i prawidłowe leczenie ostrego zapalenia ślinianki przyusznej powoduje szybkie wyleczenie. W rzadkich przypadkach ostre bakteryjne zapalenie ślinianki przyusznej może być przyczyną poważnych powikłań, takich jak ropień ślinianki przyusznej, czy ropowica przestrzeni przygardłowej. Ropowica przestrzeni przygardłowej jest ciężką, zagrażającą życiu chorobą, która może rozprzestrzeniać się w obrębie twarzoczaszki, w przestrzeniach powięziowych szyi oraz przechodzić do śródpiersia, a także powodować wstrząs septyczny. Ropowica twarzoczaszki i szyi wymaga podjęcia leczenia chirurgicznego w trybie pilnym oraz intensywnej antybiotykoterapii dożylnej.

W artykule przedstawiamy przypadek kliniczny 82-letniej pacjentki z ostrym bakteryjnym zapaleniem ślinianki przyusznej, które było przyczyną licznych powikłań. Początkowym powikłaniem był ropień ślinianki przyusznej, w wyniku którego rozwinęła się ropowica twarzoczaszki i szyi oraz wystąpił wstrząs septyczny. Dzięki wdrożeniu natychmiastowego i intensywnego leczenia, które obejmowało antybiotykoterapię o szerokim spektrum, drenaż chirurgiczny oraz wyrównanie gospodarki wodno-elektrolitowej, stan kliniczny pacjentki uległ poprawie i pacjentka w dobrym stanie ogólnym i miejscowym wróciła do domu.