Abstrakt
Mapowanie T1-zależne okazało się cennym narzędziem w obrazowaniu serca. Jednakże prowadzone są badania pod kątem zastosowania mapowania T1 do obrazowania innych narządów i układów, w tym obrazowaniu jamy brzusznej, obrazowaniu układu mięśniowo-szkieletowego lub neuroradiologii, co daje potencjalne nowe perspektywy dla diagnostyki w medycynie. Mapowanie T1 dostarcza danych liczbowych na temat integralnych, fizycznych właściwości obrazowanej tkanki – umożliwiając ilościową i porównawczą ocenę jej charakterystyki, np. zwłóknienia, zawartości amyloidu, przemiany tłuszczowej, mielinizacji lub wzmocnienia kontrastowego, a także charakterystyki zmian ogniskowych.
Ponadto mapowanie T1 może potencjalnie zastąpić elastografię MRI w ocenie włóknienia wątroby, nerek czy trzustki lub być stosowane w diagnostyce i ocenie stopnia zwłóknienia i niszczenia tarczycy w AIT i innych chorobach tarczycy. Stwarza to perspektywy do ograniczenia liczby inwazyjnych procedur diagnostycznych, np. biopsji, a także do monitorowania odpowiedzi na leczenie czy progresji choroby. W neuroradiologii mapowanie T1 może być obiecujące w obrazowaniu kręgosłupa, umożliwiając lepszą ocenę uszkodzeń rdzenia kręgowego oraz ma potencjał do oceny skuteczności leczenia zachowawczego lub operacyjnego. Istnieją również udane doniesienia o zastosowaniu mapowania T1 w obrazowaniu oczodołów, na przykład w przewidywaniu podwójnego widzenia opornego na steroidy w chorobie Gravesa-Basedowa lub w ocenie zaćmy cukrzycowej. W obrazowaniu układu mięśniowo-szkieletowego relaksacja T1 może być możliwym biomarkerem jakości kości, który mógłby odgrywać rolę w ocenie ryzyka złamań osteoporotycznych.
Podsumowując, mapowanie T1 jest obiecującą metodą ilościową uzupełniającą standardowe obrazowanie MRI i wymaga dalszych badań i działań walidacyjnych w celu ustalenia jej miejsca w standardowych protokołach diagnostycznych.
Bibliografia
(1) Taylor AJ, Salerno M, Dharmakumar R, Jerosch-Herold M. T1 Mapping Basic Techniques and Clinical Applications. JACC: Cardiovascular Imaging 2016; 9(1):67-81. DOI:10.1016/j.jcmg.2015.11.005.
(2) Graham-Brown MP, Singh A, Wormleighton J, et al. Association between native T1 mapping of the kidney and renal fibrosis in patients with IgA nephropathy. BMC Nephrology 2019; 20(1):1-7. DOI:10.1186/s12882-019-1447-2.
(3) Hoffman DH, Ayoola A, Nickel D, et al. MR elastography, T1 and T2 relaxometry of liver: role in noninvasive assessment of liver function and portal hypertension. Abdominal Radiology 2020; 45(9):2680-2687. DOI:10.1007/s00261-020-02432-7.
(4) Kim YC, Kim KR, Lee H, Choe YH. Fast calculation software for modified Look-Locker inversion recovery (MOLLI) T1 mapping. BMC Med Imaging 202; 21(1):26. DOI: 10.1186/s12880-021-00558-8.
(5) Ma J, Xu X, Wang S, Wang R, Yu N. Quantitative assessment of early Type 2 diabetic cataracts using T1,T2-mapping techniques. British Journal of Radiology 2019; 92(1103):1-5. DOI:10.1259/bjr.20181030.
(6) Liu J, Liu M, Chen Z, Jia Y, Wang G. Magnetic resonance T1-mapping evaluates the degree of thyroid destruction in patients with autoimmune thyroiditis. Endocrine Connections 2018; 7(12):1315-1321. DOI:10.1530/EC-18-0175.
(7) Endo K, Takahata M, Sugimori H, et al. Magnetic resonance imaging T1 and T2 mapping provide complementary information on the bone mineral density regarding cancellous bone strength in the femoral head of postmenopausal women with osteoarthritis. Clinical Biomechanics 2019; 65(2019):13-18. DOI:10.1016/j.clinbiomech.2019.03.010.
(8) Matsuzawa K, Izawa S, Kato A, et al. Low signal intensities of MRI T1 mapping predict refractory diplopia in Graves’ ophthalmopathy. Clinical Endocrinology 2020; 92(6):536-544. DOI:10.1111/cen.14178.
(9) Maier IL, Hofer S, Eggert E, et al. T1 Mapping Quantifies Spinal Cord Compression in Patients With Various Degrees of Cervical Spinal Canal Stenosis. Frontiers in Neurology 2020; 11:1-8. DOI:10.3389/fneur.2020.574604.
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.